به گزارش روابط عمومی کارگاه ژورنال کلاب این هفته گروه گفتاردرمانی، توسط دانشجویان مجید جنت و محمد رحمانی نژاد برگزار شد.
عنوان: مروری بر آسیب شناسی و ارزیابی آپراکسی و درمان آن به شیوهMIT
آپراكسي ، نوعي اختلال حركتي ناشي از آسيب ديدگي عصبي است . اين اختلال با نوعي ناتواني در انجام ارادي (هدفمند) حركات مشخص مي شود، علي رغم اينكه حالت كشش ماهيچه ها عادي و طبيعي است و هماهنگي نيز دارند. به عبارت ديگر، ماهيچه ها قادر هستند تا عملكرد طبيعي داشته باشند اما برناممه ريزي ناقص مغز مانع از انجام درست هدفمند حركات مي شود. آپراکسی هم در کودکان در سنین رشد و هم در سنین بزرگسالی وجود دارد.
سه نوع آپراكسي وجود داد : عضوي، دهاني و كلامي . آپراكسي عضوي به حركات ارادي دست ها و پاها مربوط است . ممكن است بيمار نتواند دستش را براي خداحافظي تكان دهد يا با دستش فرماني يا پيامي بدهد (به طور ارادي ) هر چند قدرت ماهيچه اي و دامنه حركتي كه براي انجام كارها مورد نياز است، وجود دارد و بيمار قادر است تا كارها، را به طور خودكار (نه ارادي) انجام دهد. فردي كه به آپراكسي دهان مبتلا مي باشد ممكن است نتواند زبانش را به طور ارادي بيرون بياورد يا به طور ارادي كسي را ببوسد يا با لب هايش صداي بوسيدن را توليد كند.
افراد دارای آپراکسی گفتار علی رغم اینکه می دانند چه می خواهند بگویند، اما مغزشان برای هماهنگ کردن حرکت ماهیچه های ضروری ادای آن کلمه مشکل دارد. آن ها ممکن است چیزی کاملا متفاوت ادا کنند یا حتی کلمه ای ساختگی بگویند. آپراكسي كلامي شايع ترين نوع آپراكسي است و آپراكسي اندام كمترين شيوع را دارد. شیوههای درمانی مختلفی با توجه به شدت آپراکسی وجود دارد که در این ژورنال کلاب درمانهای مختلف پزشکی و رفتاری مطرح شد ولی تمرکز اصلی بر روی شیوه درمانی MIT بود.