به جرات می‌توان گفت که در عصر حاضر، سرمایه انسانی عاملی است که بیش از عوامل دیگر بر رشد و بقای سازمانی تاثیرگذار است. تمام سازمان‌ها به دنبال جذب، حفظ و توسعه بهترین افراد برای انجام فعالیت‌های جاری و آتی خود هستند، تا از این طریق بتوانند اهداف از پیش ‌تعیین‌شده خود را محقق سازند.

بزرگترین مزیت رقابتی کشورها و سازمان ها، داشتن نیروی انسانی توانمند است. اهمیت سرمایه انسانی در ارتقاء رشد و بهره وری یکی از مهمترین موضوعاتی است که مورد توجه صاحب نظران علم مدیریت قرار گرفته است.

برهمین اساس، دهه پایانی قرن 2000 را عصر «توانمند سازی سرمایه انسانی» نامیده اند. در عصر فرامدرن، سرمایه انسانی، بالاترین و با ارزش ترین و بزرگ ترین دارایی هر سازمان و کشوری محسوب می شود. سرمایه انسانی در هیچ ترازنامه و حساب سود و زیانی آورده نمی شود؛ ولی نتیجه سود و زیان سازمان ها را رقم می زند. تنها سرمایه ای که با استفاده هرچه بیشتر، کاهش نیافته و به صورت فزآینده ای تقویت می شود.