آسیب طناب نخاع به شرایطی اطلاق میشود که نخاع به دلیل ضربات مکانیکی مانند تصادفات، سقوط از ارتفاع، فعالیت های ورزشی و تفریحی دچار آسیب شود.

عضو هیئت علمی گروه فیزیوتراپی دانشکده با توجه به افزایش نرخ ابتلا به آسیب نخاعی خصوصا در سوانح رانندگی و اهمیت توانبخشی در درمان آن، اظهار کرد: نرخ ابتلا به آسیب نخاع در جهان 83 نفر به ازای هر یک میلیون نفر در سال است که در مردان 5 برابر زنان اتفاق می افتد. آسیب نخاع سالانه 2500 الی 3000 نفر در ایران را درگیر میکند که این مسئله کیفیت زندگی فرد را از لحاظ جسمی، روحی و اجتماعی متاثر می سازد. آسیب نخاعی بسته به اینکه کامل یا ناکامل باشند و اینکه در چه سطحی از ناحیه مهره های گردن تا کمر اتفاق بیافتد منجر به اختلال در عملکرد سیستم اعصاب خودمختار، بی حسی و فلج شدن عضلات اندام های فوقانی و تحتانی فرد درگیر می شود. همچنین در بسیاری از موارد عملکرد سیستم های قلبی-عروقی، تنفسی، بلع نیز تحت تاثیر قرار می گیرد و افراد از عفونت های ادراری مکرر و زخم بستر نیز رنج می برند.

دکتر افسانه زینل زاده افزودند : بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی حوادث رانندگی و سقوط از ارتفاع از جمله شایع ترین عللی هستن که منجر به  آسیب  ستون مهره ای می شوند. در حال حاضر هیچ درمان استاندارد جراحی یا دارویی برای برگشت کامل آسیب نخاعی وجود ندارد، بنابراین رانندگی کم خطر و رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی و اجرا اصول ایمنی در فعالیتهای کاری و تفریحی می تواند تا حد بسیار زیادی احتمال بروز آسیب های نخاعی را کمتر کند. اما در صورت بروز آسیب نخاعی با ارائه خدمات توانبخشی توسط متخصصین مربوطه می توان عوارض ناشی از آسیب های نخاعی را تا حد زیادی کاهش داد.

معمولا فرد 4 تا 6 ماه پس از ابتلا به آسیب نخاع که فاز حاد را پشت سر گذاشت از بیمارستان ترخیص شده و وارد فاز مزمن میشود. در این مرحله، فرد در اوج شروع عوارض ثانویه و در نیمه راه توانبخشی قرار دارد. زندگی بعد از آسیب نخاع بسیار چالش برانگیز و پیچیده است و نیازمند حمایت و تلاش قابل توجه از سوی جامعه توانبخشی دارد تا اطمینان حاصل شود که فرد علی رغم مشکلات موجود، میتواند به نتایج مثبت در زندگی و استقلال عملکرد دست یابد. مطالعات نشان می دهد که انجام تمرین و فعالیت فیزیکی، پتانسیل فرد را درفعالیت های روزمره و مشارکت اجتماعی افزایش می دهد. به طور کلی آموزش چگونگی مواجه با آسیب نخاعی، کلید درمان خواهد بود. یک درمانگر می تواند با آموزش نحوه صحیح مواجه با امور روزمره فرد را از لحاظ جسمی به مدت طولانی تری فعال نگه دارد. درمان های فیزیوتراپی مرسوم که در افراد مبتلا به آسیب نخاعی مورد استفاده قرار می گیرد شامل  استفاده از تحریکات الکتریکی،تمرین درمانی، تمرینات تعادلی، استفاده از دستگاه های هوشمند تعلیق وزن دینامیک، سیستم های رباتیک و توانبخشی از راه دور می باشد.